Bu yazın ortasından beri hayatımda geri dönülemez değişiklikler oldu. Bu durumu nasıl karşılayacağımı açıkçası bende tam olarak bilmiyordum. Her ne kadar değişim diye bahsedince olay kulağa hoş gelsede her değişim o kadar hoş nedenlerden kaynaklanmayabiliyor.
Daha spesifik olmam gerekirse hem iyi hemde şok edici olaylar beni değiştirmeye karar verdi diyebilirim. Öncelikle iş hayatına girmemle son 5 yıllık sabahlara kadar uyanık durup öğlene doğru kalkan hayatında değişik hobilere ve etkinliklere yer verebilecek hayat tarzıma veda etmem gerekti. Ardından ise hayatımda bana en yakın 3-5 insandan biri olan ananemi kaybettim. Kendisi hayatımın her döneminde yeri olan biriydi ve artık onun bizle beraber ol(a)maması kabullenmesi en zor değişiklik oldu.
Aslına bakarsanız hala bu iki olayın etkisinden kurtulabilmiş değilim. Hala kendimi toparlayıp bu yeni duruma uyum sağlayamadım. Daha ziyade kendimi uyuşmuş gibi hissediyorum. Olanlara karşı isyan edip masaya yumruğumu vuracak gücü bulamıyorum ama bu duruma alışmayıda henüz başaramadım. Sadece günlük yapmam gerekenleri yapıp akşamları biraz tv izleyip gidip uyuyorum.
Uykularım ise eskisi gibi değil. Artık sadece yorgun bedenimi dinlendirmek için yatağa uzanıyorum. Eskisi gibi hayal kurup saatlerce vakit geçirmeyi beceremiyorum. Sanırım alışmadan önce bu duruma isyan edip biraz ruhsal kargaşa yaşayıp her şeyi yıkmam gerekecek gibime geliyor. Sonrasında ise sıfırdan yeni bir düzen kurup hayatıma devam edeceğim gibime geliyor.
Peki bunu nasıl yapıcam yada bu isyan ve kargaşa hallerinde ne halde olacağım neler yapacağım bu sırada sevdiklerimi kıracak mıyım? Bunları pek bilmiyorum ama bunları düşününce korkmadanda edemiyorum.
Buradada yazmıştım, yakın zamanlarda kafasal olarak karanlık bir dönemden geçmiştim. Ama şimdi hayatımın, yaşam tarzımın temellerinden sarsılması yepyeni bir hayat şekline geçmek. Sevdiğim şeyleri yapamamak yada sevdiğim kişileri sonsuza kadar göremeyeciğimi bilmek bu gerçeklerle yaşamak ağır geliyor. Ama sanırım benden beklenen bu durumla yüzleşip bu yeni engeli aşmak olacaktır. En azından yapmak için kendimi en çok motive ettiğim olay bu alışma ve kabullenme durumu olacak.
Fakat bu hayatımda daha önce hiç yaşamadığım bir deneyim. Doğaçlama yapmayı her ne kadar sevsemde hayatımda önümü bu kadar göremeden ilerlediğim bir dönem olmamıştı. Bu beni endişelendirsede sanırım bu yeni mücadeleyi kabullenip bunun için ne yapmam gerekiyorsan onu yapmaya çalışacağım.
Daha spesifik olmam gerekirse hem iyi hemde şok edici olaylar beni değiştirmeye karar verdi diyebilirim. Öncelikle iş hayatına girmemle son 5 yıllık sabahlara kadar uyanık durup öğlene doğru kalkan hayatında değişik hobilere ve etkinliklere yer verebilecek hayat tarzıma veda etmem gerekti. Ardından ise hayatımda bana en yakın 3-5 insandan biri olan ananemi kaybettim. Kendisi hayatımın her döneminde yeri olan biriydi ve artık onun bizle beraber ol(a)maması kabullenmesi en zor değişiklik oldu.
Aslına bakarsanız hala bu iki olayın etkisinden kurtulabilmiş değilim. Hala kendimi toparlayıp bu yeni duruma uyum sağlayamadım. Daha ziyade kendimi uyuşmuş gibi hissediyorum. Olanlara karşı isyan edip masaya yumruğumu vuracak gücü bulamıyorum ama bu duruma alışmayıda henüz başaramadım. Sadece günlük yapmam gerekenleri yapıp akşamları biraz tv izleyip gidip uyuyorum.
Uykularım ise eskisi gibi değil. Artık sadece yorgun bedenimi dinlendirmek için yatağa uzanıyorum. Eskisi gibi hayal kurup saatlerce vakit geçirmeyi beceremiyorum. Sanırım alışmadan önce bu duruma isyan edip biraz ruhsal kargaşa yaşayıp her şeyi yıkmam gerekecek gibime geliyor. Sonrasında ise sıfırdan yeni bir düzen kurup hayatıma devam edeceğim gibime geliyor.
Peki bunu nasıl yapıcam yada bu isyan ve kargaşa hallerinde ne halde olacağım neler yapacağım bu sırada sevdiklerimi kıracak mıyım? Bunları pek bilmiyorum ama bunları düşününce korkmadanda edemiyorum.
Buradada yazmıştım, yakın zamanlarda kafasal olarak karanlık bir dönemden geçmiştim. Ama şimdi hayatımın, yaşam tarzımın temellerinden sarsılması yepyeni bir hayat şekline geçmek. Sevdiğim şeyleri yapamamak yada sevdiğim kişileri sonsuza kadar göremeyeciğimi bilmek bu gerçeklerle yaşamak ağır geliyor. Ama sanırım benden beklenen bu durumla yüzleşip bu yeni engeli aşmak olacaktır. En azından yapmak için kendimi en çok motive ettiğim olay bu alışma ve kabullenme durumu olacak.
Fakat bu hayatımda daha önce hiç yaşamadığım bir deneyim. Doğaçlama yapmayı her ne kadar sevsemde hayatımda önümü bu kadar göremeden ilerlediğim bir dönem olmamıştı. Bu beni endişelendirsede sanırım bu yeni mücadeleyi kabullenip bunun için ne yapmam gerekiyorsan onu yapmaya çalışacağım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder