İron(ic) Man

Yorulduğumda görülecekleri göremiyorum
Kendimden geçtiğimde duyulmayanı duyuyorum
Yeri geldimi en büyük uzaklaşırken yaklaşıyorum
Öyle bir karışıyorum ki bildiğimi bilmiyorum

Zaman geçtikçe büyüdükçe çocuklaşıyorum
Sabahları gözümü her açtığımda uyuyorum
Her kalabalıklara karıştığımda yanlızlaşıyorum
Havalar soğunda içten içe ısınıyorum

Yeniliklere ayak uydurdukça nostaljikleşiyorum
Dayanamayıp avazım çıktığınca bağadırça duyulmazlaşıyorum
Her yola çıkışımda aslında evime dahada çok yaklaşıyorum
Her hayat tecrübesiyle dahada tecrübesizleşyiroum

Neden sorusunu sordukça niçin sorusuna cevaplar alıyorum
Ne zaman sağıma baksam solumdakileri görüyorum
Her başarıda dahada fazla başarısızlaşıyorum
Her cümlemin sonunda aslında daha cümleye başlıyorum

Sağlam görünüğümde daha bozuluyorum
Güneş ışığına çıktığımda sanki ıslanıyorum
Hayallere daldıkça gerçekçi oluyorum
Bir şeyden zevk alıkça ondan uzaklaşıyorum

Bir şeyler yazdığımı sandığımda aslında sadece saçmaladığımı anlıyorum ...