Aynı günde iki yazmak gibi bir huyum yoktur. Hatta bire o ikinci yazıyı uykum iyice gelmiş, sabah iş için erken kalkacakken yazmak ise hiç bana göre değildir. Fakat içimden bir ses bana bunu yapmam gerektiğini ara vermeden tekrar tekrar söylüyordu.
Son zamanlarda hayatımla ile ilgili pek bir sorunum yok. Uzun zamandır arzuladığım gibi iş hayatına atıldım. İş ortamım ve iş kolum isteklerime ve yeteneklerime son derece uygun. Fakat hayatla ve insanlarla daha içli dışlı olmaya başlayınca daha fazla gözlem yapma şansım oldu.
Özellikle sabah ve akşam yolda olsun yada haftasonları arkadaşlarla dışar çıktığımızda olsun, normalde yaptığımdan (ki normaldede çok fazla gözlem yapan bir insanımdır) çok daha fazla gözlem yapmaya başladım.
Yalnız sorun daha fazla gözlem yapmamdan kaynaklanmıyor. Sorun bu gözlemlerime konu olanlar. Son zamanlarda çevremdeki insanlara bakınca hayatta bu zamana kadar kafamda oturttuğum pek çok şey eskisi kadar mantıklı gelmiyor.
Mesela benim anlayışıma göre insanlara yol vermek yada onlara saygı gösterip rahatsız etmeyecek şekilde hareket etmek önemli ve yapılması gereken bir şeydir. Fakat son zamanlarda görüyorum ki göze batmak yada kendine avantaj sağlamak için insanların yapmayacakları şey kalmamış gibi.
En basitinden daha bu haftasonu bindiğim bir otobüste eğlenceden döndüklerini düşündüğüm dört tane genç sohbet ediyordu. Fakat sorun sohbet etmelerinden ziyade sohbedi ettikleri ses tonundaydı. İnsanlar genelde konuştukları konuların yabancılar tarafından dinlenmesini istemez ve tercih etmezler. Ama bu gençler bilakis dikkat çekmek için neredeyse böğürerek konuşuyorlardı. Hatta otobüste kendilerinden rahatsız olup bunu onlara bakarak belli etmeye çalışan yolculara rağmen buna devam edebilmeleri gerçekten tuhaftı.
Tamam belki alkollü olduklarında ne yaptıklarının farkında değildiler. Ama kendi adıma bende çok ciddi alkol alıp yada aşırı dağıtarak eğlenip ardından toplu taşıma araçlarına bindim ama her zaman benim için en önde gelen önceliklerden biri başkalarını rahatsız etmemek olmuştu.
Beni rahatsız eden bir başka olayda belki birazda benden kaynaklanıyor ama yinede yazmak istiyorum. Malum yaz ve havalar güzel bu nedenle insanlar sevdikleri ile bu güzel havayı değerlendirmek istiyorlar. Bu noktaya kadar benim bir rahatsızlığım yok ama bazen öyle çiftler görüyorum ki yolda yan yana geçecek olsalar birbirlerine selam vereceklerini düşünmem.
Bunu biraz açmak gerekirse bence insanlar çift olabilmek için her şeyden önce aynı frekansta iletişim kurabilmeliler. En azından bir kaç ortak ilgi alanları ve konuşabilecekleri "mantıklı" (mantıktan kasıt tamamen saçma sapan ve konuşma olsunda sessizlik bozulsun diye yapılmayan) konuları olması gerekir.
İletişim kurmadan karşındakini tanımadan nasıl o insanla beraber olabilirsin. Daha doğrusu böyle bir şeyi yaparken insanın motivasyon duygusal mıdır yoksa daha maddiyatı mı ön plana çıkarıyordur.
Bir diğer ve bahsedeceğim son konu ise yine benle alakalı problemlerdende kaynaklanabilir. Ben yaklaşık 10 senedir rock veya metal tarzı müzikleri tercih eden bir dinleyiciyim. Bu nedenle bu tarzın hayat felsefesini ve farklı alt türlerinin değindikleri konulara yabancı sayılmam. Ama son zamanlarda görüyorum ki artık müzik dinlemek tamamen tar ve toplumda bir sınıfa ait olma göstergesi olmuş.
Pek çok genç dinlediği müziğin felsefesini bilmeden dinlediği grupta beğendiği yada idolize ettiği kişiye dış görüntü olarak benzemeye çalışmakla yetiniyor. O müziğin altında yatan duyguyu umursamadan işin özüne inmeden sadece imaj için, farklı olmak için hareket ediyor. Bunu yapmayan kesim ise tamamen alışveriş manyaklığına kapılmış kültürel olarak kendini bir adım bile ilerletmek istemeyen insanlarmış gibi hareket ediyorlar.
Tüm bunları gördüğümden dolayı son zamanlarda kendimi biraz yanlız hissetmeye başladım açıkçası. Sanki dünyada bazı şeyleri bir tek ben umursuyor yada kafaya takıyor gibi hissediyorum. Bilmiyorum belkide tuhaf olan, "anormal" olan benimdir. Ama normal olmak şu yukarda yazdıklarımı kapsıyorsa ben yanlız ve anormal olmayı tercih ederim.
Son zamanlarda hayatımla ile ilgili pek bir sorunum yok. Uzun zamandır arzuladığım gibi iş hayatına atıldım. İş ortamım ve iş kolum isteklerime ve yeteneklerime son derece uygun. Fakat hayatla ve insanlarla daha içli dışlı olmaya başlayınca daha fazla gözlem yapma şansım oldu.
Özellikle sabah ve akşam yolda olsun yada haftasonları arkadaşlarla dışar çıktığımızda olsun, normalde yaptığımdan (ki normaldede çok fazla gözlem yapan bir insanımdır) çok daha fazla gözlem yapmaya başladım.
Yalnız sorun daha fazla gözlem yapmamdan kaynaklanmıyor. Sorun bu gözlemlerime konu olanlar. Son zamanlarda çevremdeki insanlara bakınca hayatta bu zamana kadar kafamda oturttuğum pek çok şey eskisi kadar mantıklı gelmiyor.
Mesela benim anlayışıma göre insanlara yol vermek yada onlara saygı gösterip rahatsız etmeyecek şekilde hareket etmek önemli ve yapılması gereken bir şeydir. Fakat son zamanlarda görüyorum ki göze batmak yada kendine avantaj sağlamak için insanların yapmayacakları şey kalmamış gibi.
En basitinden daha bu haftasonu bindiğim bir otobüste eğlenceden döndüklerini düşündüğüm dört tane genç sohbet ediyordu. Fakat sorun sohbet etmelerinden ziyade sohbedi ettikleri ses tonundaydı. İnsanlar genelde konuştukları konuların yabancılar tarafından dinlenmesini istemez ve tercih etmezler. Ama bu gençler bilakis dikkat çekmek için neredeyse böğürerek konuşuyorlardı. Hatta otobüste kendilerinden rahatsız olup bunu onlara bakarak belli etmeye çalışan yolculara rağmen buna devam edebilmeleri gerçekten tuhaftı.
Tamam belki alkollü olduklarında ne yaptıklarının farkında değildiler. Ama kendi adıma bende çok ciddi alkol alıp yada aşırı dağıtarak eğlenip ardından toplu taşıma araçlarına bindim ama her zaman benim için en önde gelen önceliklerden biri başkalarını rahatsız etmemek olmuştu.
Beni rahatsız eden bir başka olayda belki birazda benden kaynaklanıyor ama yinede yazmak istiyorum. Malum yaz ve havalar güzel bu nedenle insanlar sevdikleri ile bu güzel havayı değerlendirmek istiyorlar. Bu noktaya kadar benim bir rahatsızlığım yok ama bazen öyle çiftler görüyorum ki yolda yan yana geçecek olsalar birbirlerine selam vereceklerini düşünmem.
Bunu biraz açmak gerekirse bence insanlar çift olabilmek için her şeyden önce aynı frekansta iletişim kurabilmeliler. En azından bir kaç ortak ilgi alanları ve konuşabilecekleri "mantıklı" (mantıktan kasıt tamamen saçma sapan ve konuşma olsunda sessizlik bozulsun diye yapılmayan) konuları olması gerekir.
İletişim kurmadan karşındakini tanımadan nasıl o insanla beraber olabilirsin. Daha doğrusu böyle bir şeyi yaparken insanın motivasyon duygusal mıdır yoksa daha maddiyatı mı ön plana çıkarıyordur.
Bir diğer ve bahsedeceğim son konu ise yine benle alakalı problemlerdende kaynaklanabilir. Ben yaklaşık 10 senedir rock veya metal tarzı müzikleri tercih eden bir dinleyiciyim. Bu nedenle bu tarzın hayat felsefesini ve farklı alt türlerinin değindikleri konulara yabancı sayılmam. Ama son zamanlarda görüyorum ki artık müzik dinlemek tamamen tar ve toplumda bir sınıfa ait olma göstergesi olmuş.
Pek çok genç dinlediği müziğin felsefesini bilmeden dinlediği grupta beğendiği yada idolize ettiği kişiye dış görüntü olarak benzemeye çalışmakla yetiniyor. O müziğin altında yatan duyguyu umursamadan işin özüne inmeden sadece imaj için, farklı olmak için hareket ediyor. Bunu yapmayan kesim ise tamamen alışveriş manyaklığına kapılmış kültürel olarak kendini bir adım bile ilerletmek istemeyen insanlarmış gibi hareket ediyorlar.
Tüm bunları gördüğümden dolayı son zamanlarda kendimi biraz yanlız hissetmeye başladım açıkçası. Sanki dünyada bazı şeyleri bir tek ben umursuyor yada kafaya takıyor gibi hissediyorum. Bilmiyorum belkide tuhaf olan, "anormal" olan benimdir. Ama normal olmak şu yukarda yazdıklarımı kapsıyorsa ben yanlız ve anormal olmayı tercih ederim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder